Met welk gevoel zijn jullie na de wedstrijd uit de Arena gestapt?
Cindy: Echt wel met een rotgevoel, net uit de teamfinale vallen is niet leuk - we werden net 9e, zeker niet met zo’n klein verschil (0,033). Dat is echt het allerkleinste verschil! Al zijn we hier niet met ons allerbeste team, we hadden toch graag onze top acht plaats behouden. Volgende keer moeten we er weer bij zijn!

Gaelle: ’t Was echt zuur. Julie en ik waren er niet naar aan het kijken, halverwege de wedstrijd stonden we achtste, en toen viel Nina… En zelfs daarna dachten we nog dat het mogelijk zou zijn. Nu kunnen we het al beter relativeren, en zijn we blij met onze 4 finaleplaatsen (2 allround voor de junioren en 2 finales voor Gaelle).

Hoe verliep de wedstrijd voor jullie?
Julie: Ik vond het een fantastisch gevoel om voor het Belgische team te kunnen turnen. Het gaf me wel wat stress, want nu moest ik het wel doen. Die stress viel weg tijdens de wedstrijd, ik was vrij rustig. Alles verliep erg goed voor mij, veel beter dan op de podium training. Enkel aan balk was ik gevallen in de opwarming bij de combinatie flik - open salto - flik. Tijdens de wedstrijd dacht ik teveel aan dat ene element in plaats van de elementen ervoor. En dan viel ik ook van de balk. Ik scoorde 52,999 punten, een nieuw persoonlijk record waar ik heel blij mee ben.

Nina: Ik mocht starten aan balk. Of dat lastig is? Dat is zoals op trainingen, ik ben dat gewoon van op trainingen en testwedstrijden. Ik leverde een redelijk goede oefening af, waar ik echt tevreden over ben. Al kunnen kleine verbeteringen nog altijd! Als laatste Belg van de wedstrijd kwam ik in actie op brug. Daar ging het mis met mijn pak-salto met hele draai. Ik weet zelf niet zo goed waar het mis ging, misschien teveel op automatische piloot geturnd? De laatste weken is er bijna geen enkele brug oefening van mijn mislukt, wat me wel veel vertrouwen gaf. Maar goed, ik focuste mij om mijn oefening af te maken.

Julie: Ik heb het toch iets moeilijker om zo mijn focus terug te vinden. Aan balk? Ja, daar lukt dat wel en heb ik dat ook gedaan, maar niet aan brug hoor!

Cindy: Ik heb iets vreemds gedaan aan brug. Mijn paksalto eindigde te dicht bij de brug en ik hing zo wat stil. Ik was zo gefocust en hoorde niemand roepen. Blijkbaar riep Marjorie dat ik er af moest komen. Pas bij mijn afsprong besefte ik dat ik er misschien beter af was gekomen!

Nina & Gaelle in koor: Ik zou er al lang zijn afgekomen hoor, zotteke! Iedereen langs de kant vond het zo raar, zelfs de trainer van Rusland was aan het roepen voor jou en riep keihard ‘Stoj’ bij jouw afsprong.

Twee finales voor jou, Gaelle! Proficiat, had je dat verwacht?
Gaelle: Dank je! Verwacht niet echt.. Vroeger hoopte ik altijd op een finale, maar kwam het er niet van. Op training lukt het meestal wel, maar op wedstrijd zelden… Dan ben ik gestopt met hopen op finales. Nu verwacht ik niets meer (maar droom er nog wel), en dan is elke finale een mooi cadeau! Weet je, op een bepaald moment wilde ik niet meer antwoorden aan de mensen wat mijn beste toestel is (balk, red.), het lukte toch nooit. Maar nu wel, en ik ben echt blij! De trainers vonden dat ik straalde op de balk!

En dan heb je nog de vloer. Ik moest er eigenlijk een beetje meer moeilijkheid in steken - dubbel twist, maar daar controleer ik de landing zo nog niet van. We besloten dan om hem eruit te laten, en mét resultaat! Of ik hem ga doen in de finale? Waarschijnlijk niet, ik doe hem nog maar een week op de harde vloer en hij is nog niet helemaal stabiel. Ik ga er morgen alleszins nog hard voor trainen!

En dan, de finales?
Gaelle: Onze trainers zeggen altijd dat er van alles kan gebeuren in de finales… Dus we zien wel!

Dank aan Sander Raeymaekers voor het interview!