Interview Julie & Tomas van 'The House of Dancing Water'

Hoe zijn jullie bij The House of Dancing Water terecht gekomen?

Nadat Tomas vorig jaar stopte met gymnastiek is hij via Yves Vanderdonckt (Ex acro gymnast en coach van het Belgische Acro team en tevens ook in The House Of Dancing Water Show) in contact geraakt met de show. Hij is dat najaar auditie gaan doen in London en was bij de gelukkigen. In de zomer van 2015 deed hij de opleiding voor de show in Lint, Antwerpen, maar door een blessure haalde hij geen contract. Het einde van zijn revalidatie en het einde van mijn Acrocarriere vielen op hetzelfde moment. We besloten we om enkele acts samen te maken. Zo deden we onder de naam JuliTom enkele shows en vrij snel, na het zien van onze filmpjes, kregen we beiden een contract om een opleiding te doen in Macau voor The House Of Dancing Water.

Hoe waren die eerste maanden training?

De eerste weken waren vrij makkelijk. Het theater hier in Macau is het grootste en meest complexe theater ter wereld. Daardoor waren de eerste dagen vooral introducties van hoe alles in zijn werk gaat. Ook moesten we eerst onze Scuba licencies halen voor we onze trainingen in het water mochten doen. Nadien hebben we vooral eerst met de groep (10 personen) aan onze conditie gewerkt onder leiding van een handvol coaches. Na een maand begonnen de trainingen zwaarder te worden. We begonnen namelijk aan de acts. Maar zoals in gymnastiek doen we hier ook meerdere keren de oefening op een training en dat was heel zwaar!

Voor mij persoonlijk was ook het watergedeelte in het begin wat aanpassen. Ik had nog nooit scubadiving gedaan en dat is in de show een van de belangrijkste elementen, want we komen op uit het water en verdwijnen weer in het water.

Hoe verliep de eerste show? Niet teveel stress?

De eerste show was de max! Hiervoor hadden we 3 maand lang getraind maar inderdaad als je plots uit het water komt en 2000 personen zitten naar jou te kijken brengt dat toch wel wat stress met zich mee. Maar gelukkig zijn Tomas en ikzelf mensen die beter presteren onder druk. Alles is dus ook goed verlopen. Het enige jammere is dat ik Tomas nooit kan zien optreden en omgekeerd ook niet, maar samen op het podium staan voor een volle zaal is een unieke beleving!

Hoe is het om elkaars partner te zijn in de chandelier-act?

Tijdens de 3 maanden opleiding waren Tomas en ik geen partners. Nadien hebben ze ons samen gezet voor de shows en nu staan we altijd samen. In begin was het wat aanpassen aan elkaar want veranderen van partner vraagt altijd wat tijd maar na enkele trainingen verliep alles prima. Het is makkelijker voor ons omdat we elkaar goed kennen (en uiteraard elkaar ook leuk vinden :p ) dus soms kunnen we een bepaalde beweging verbeteren zonder dat we zelfs maar iets tegen elkaar moeten zeggen.

Daar is toch wel veel vertrouwen voor nodig?

Het is inderdaad het werk van twee personen. Je moet allebei heel de tijd alert zijn. De act speelt zich vijf meter boven het water af en en ik hang enkel vast aan Tomas. Dus uiteraard moet het vertrouwen er zijn maar daarom hebben we eerst de drie maanden training gehad met de mensen van het hoogste niveau (vanuit verschillende sporttakken hebben we olympische deelnemers en zelfs medaillewinaars die met ons op het podium staan.)

Het is al gebeurd dat artiesten van de chandelier in het water vallen maar dat hoort er nu eenmaal bij en net daarom dat de focus steeds 100% moet zijn.

Jullie hebben een contract van twee jaar nu, wat zijn de verdere toekomstplannen?

We zijn nu vier maanden in Macau en doen 10 shows per week. Momenteel moment verloopt alles prima en hebben we het enorm naar ons zin. Als we ons na twee jaar nog steeds zo voelen is de kans groot dat we hier nog langer blijven, dat zal de toekomst uitwijzen.

Wat is het grootste verschil met de gymnastiekwereld?

Het grootste verschil is dat er in de circuswereld geen competitiesfeer is. Uiteraard wil je altijd de beste zijn in wat je doet, maar hier hangt dat niet af van of je nog een extra salto of schroef meer doet. Het hangt er van af hoe speciaal je jouw salto maakt en met welke allure je hem doet, terwijl in gymnastiek meer de nadruk ligt op de moeilijkheid van je oefening.En natuurlijk ook het publiek. Elke dag doen we onze show voor 2000 mensen, jammer genoeg heb ik nooit een wedstrijd gedaan met zoveel publiek.

Hoe ziet een normale 'werkdag' eruit?

Dat hangt van dag en persoon af. Soms worden artiesten opgeroepen voor een training (meestal beginnen die rond 12-13u) van een bepaalde act en omdat wij nieuw zijn is dat nu nog vaak het geval, maar de meer ervaren artiesten komen rond 15-16 uur naar het theater om zich op te warmen. Rond die tijd doen we allemaal ook onze make up in onze kleedkamers om dan om 17 uur klaar te staan zodat de eerste show kan beginnen. Om 18:30 uur is de eerste show gedaan, dan eten we samen in de green room. Om 20 uur moeten we klaarstaan voor de 2e show. Die is gedaan om 21:30 uur. Nadien gaan we om de twee dagen nog naar de gym om onze workouts te doen en tegen 22:30 uur nemen we de bus naar ons appartement.

Wat is het grootste verschil met de Westerse wereld?

Macau is redelijk internationaal en op nog geen uurtje met de boot zijn we in Hong Kong, waar het nog internationaler is. Maar eens je uit het internationale gedeelte bent is het toch wel wat aanpassen. Het verkeer is aan de andere kant, de verkeersregels uit Belgie zijn hier niet van toepassing en uiteraard ook het eten. We hebben hier wel veel westerse keukens maar met een Aziatische touch wat die Italiaanse Pizza toch net iets minder Italiaans doet smaken. Maar sommige Chinese gerechten zijn wel lekker!

Missen jullie de Belgische frietjes niet teveel?

Vooral Tomas mist deze! We werken in het Hard Rock hotel dus als we frietjes willen kunnen we die wel in het Hard Rock cafe bestellen maar die smaken toch niet zoals uit de frituur!

Wat maakte de meeste indruk op jullie?

De show! Dit is iets wat wij nog nooit gezien hebben. En alle mensen die de show komen kijken zijn het hiermee eens. Het mechanisme van het theatre is van een extreem hoog niveau! de ene moment zie je een enorm zwembad en vijf seconden later is het zwembad (van 8 meter diep) plots weg en verschijnt er een hard podium om dan nadien weer te laten verdwijnen en een boot van 8 meter hoog uit het water te laten komen, te gek voor woorden!

Wat missen jullie het meest uit België?

De Familie. Met het tijdsverschil (7 uur later dan in Belgie) is het niet altijd makkelijk om te skypen, maar als het dan toch eens lukt is het uiteraard wel leuk!

Wat ook niet zo leuk was was dat we bijna een hele zomer (Tomas vooral) snachts moesten opstaan om het EK Voetbal, de Tour de France en uiteraard Dennis en de Meisjes aan het werk te zien op de Spelen!

Komen jullie nog eens terug naar België?

We hebben een week vakantie in oktober maar die gaan we besteden aan een reis in Azië omdat een week wat te kort is om naar België te komen. In Maart hebben we 15 dagen vakantie en dan komen we naar Belgie om onze families en vrienden terug te zien.

Maar we hoeven niet zolang te wachten want in oktober komt mijn familie ons hier bezoeken en in december komt de familie van Tomas naar hier!

Hebben jullie nog een leuke anekdote voor onze lezers?

Er zijn 324 mensen actief tijdens de shows, waarvan 90 artiesten en elke show zitten er 20 scubadivers heel de show onder het water om ons zuurstof en maskers aan te rijken!

Maar voor ons nog leuker, Jimmy Verbaeys (Topsporter toestelturnen jongens in Gent) was onze eerste gast die ons in de show bezig zag!

Wij wensen Julie en Tomas nog veel succes in Macau!