Stuttgart is voor Belgische gymnastiek meer dan zomaar een plaats op de kalender. Het is de stad waar in 2019 dromen groeiden, waar een olympisch teamticket werd behaald voor Tokyo, en waar Nina Derwael in haar tweede wereldtitel aan damesbrug greep. En net daar begonnen Lisa Vaelen en Nina Derwael afgelopen weekend aan een nieuw hoofdstuk. Hun comeback op de EnBW DTB Pokal Team Challenge voelde als een frisse start, niet alleen voor henzelf, maar voor het hele team.
Voor Lisa Vaelen (De Gympies Keerbergen) was het haar eerste internationale competitie terug na twee jaar out te zijn. Na haar bronzen medaille aan sprong op het EK in 2023 volgden maanden van overtraining, ziekte en frustratie, waardoor ze het WK Turnen in 2023 achter zich heeft moeten laten. “Mijn lichaam liet het niet meer toe,” vertelt ze open. “Na elke inspanning kreeg ik koorts. Mijn immuniteit was volledig ingestort.
Het was een mentaal en fysiek zwaar jaar. “Iedereen zei: ‘Wees geduldig’, maar mijn geduld was op. Ik had het gevoel dat ik alleen maar aan het wachten was, terwijl ik wilde gáán.” Dat maakte haar comeback des te intenser. Eindelijk stond ze in Stuttgart terug op de mat - met een glimlach én zelfvertrouwen.
“Ik heb echt genoten van de wedstrijd,” zegt ze. "Het was zoals een verademing van 'oef, ik kan het nog', het lang moeilijk geweest en dat heeft ook op mijn zelfvertrouwen gewerkt, dus het doet heel veel deugd om hier te staan."
Toch was er ook twijfel de afgelopen 2 jaar. "Ik dacht soms 'is het het wel nog waard?', maar dan besef ik telkens dat ik toch echt nog jong ben. Zeker om nu Nina in het team te hebben die al wat ouder is, geeft ook moed dat het ook wel kan om ouder te worden en verder te gaan.", vertelt ze.
Ook voor Nina Derwael (TK Sta Paraat Hasselt) was het haar eerste internationale wedstrijd sinds de Olympische Spelen in Parijs afgelopen zomer. Na een intensieve en emotionele period, wist ze dat Stuttgart wat vroeg kwam in haar opbouw. "Ik zat fysiek op mijn limiet en had geen ideale voorbereiding. Mijn rol was vooral om het team te ondersteunen en de jongere meisjes wat op sleeptouw te nemen. Maar zodra ik hier toekwam, voelde het vertrouwd. Ik had flashbacks naar het WK in 2019 — dat gevoel zat meteen goed.”
Het verschil met vroeger voelt Nina duidelijk. “Vroeger trainde ik met gemak lange dagen en viel alles na een pauze snel terug op z’n plaats. Nu is dat echt anders. Je moet zoeken wat werkt voor jouw lichaam op dit moment, en het is zwaar werk. Maar ik zit in een goede opbouw naar het EK toe.”
Wat voor beide gymnastes duidelijk voelbaar was in Stuttgart: het teamgevoel is terug. Tijdens de vorige Olympische cyclus was er geen teamdoel voor de Spelen, waardoor iedereen wat zijn eigen weg was gegaan.
"Nu is er terug een gezamenlijk doel en er is terug rust in de zaal, alles lijkt op zijn plaats te vallen", vertelt Lisa.
Ook de band tussen dames en heren is versterkt. “Vroeger was er precies een muur tussen de meisjes en de jongens,” lacht Nina. “Nu trainen we soms samen, moedigen we elkaar aan. Dat geeft een fijne sfeer.” Lisa beaamt: “Koen en Bram (coaches TTj) helpen me af en toe met mijn sprong. Het is fijn dat dat nu mogelijk is.”
Deze eerste internationale wedstrijd was niet alleen een comeback, maar ook een wake-up call. Het team weet dat er nog werk aan de winkel is richting het EK. “De moeilijkheidsgraad moet omhoog, de stabiliteit moet groeien, maar dit is het proces,” zegt Nina. “Het is nog vroeg in het seizoen en veel van de jonge gymnastes die nu net senior zijn hebben een cruciaal trainingsjaar gemist door COVID. Dat voel je nu wel, maar we zitten op de goede weg.”
Met twee leidende figuren als Lisa en Nina, en een jonge generatie die volop leert, is het doel helder: met een sterk team naar het EK, en uiteindelijk met twee voltallige teams - dames én heren - naar de Olympische Spelen van 2028 in Los Angeles. De cyclus is begonnen en het vuur brandt weer!
Om een reactie te plaatsen en reacties te bekijken moet je ingelogd zijn. Inloggen
